Onlangs zei een HR Manager me: "Mensen zoals jij hebben wij nodig om
ons te helpen met onze transitie." Geweldig dacht ik, een nieuwe
opdracht. Maar hij vulde onmiddellijk aan: "Maar nu hebben we geen tijd,
er is teveel werk en de focus ligt nu op groei om onze concurrenten
voor te blijven." In mijn naïviteit snapte ik het eerst niet. Als iets
scheef staat en je laat het groeien zonder het eerst recht te zetten.
Welke richting gaat dat dan uit?
De HR manager is natuurlijk niet de persoon die de doelstellingen van de
organisatie afspreekt met het bestuur en de aandeelhouders. In plaats van tijd te investeren in slimmer werken,
moeten we eerst nog wat harder werken.
Dit is typisch het "hoofd" van de organisatie dat spreekt. Het rationele
stuk dat we met cijfers en logica kunnen begrijpen. Waar deze en veel
andere organisaties naar snakken is dat er geluisterd en gekeken wordt
naar haar "hart" en haar "lichaam".
Het "hart" herken je in de verbinding tussen de mensen en de
organisatie. Werken ze graag voor en met elkaar, zijn ze betrokken bij
de organisatie? Zorg goed voor het hart en je krijgt kameraadschap en
engagement terug. Put het hart uit en je krijgt letterlijk een harteloze
organisatie, ik denk dat je er wel zo kent.
Het "lichaam" zie je in de dagelijkse werking en de omgeving. Waar wilt
de organisatie naartoe bewegen. Welke stappen zouden met beperkte
inspanning genomen kunnen worden. Als je bijvoorbeeld merkt dat het
quasi onmogelijk is om de juiste mensen te vinden, kan je misschien wel
aandacht besteden aan het verhogen van de kwaliteit en daarmee je
marktwaarde vergroten.
Een organisatie is een levende entiteit. Wanneer het hart, hoofd en
lichaam allemaal evenredige aandacht krijgen, kunnen er soms wonderlijke
dingen gebeuren. Het is op zo'n moment dat je het gevoel krijgt in de
flow te zijn.
december 2021